vt
enojarse con alguien.
Llazkütukeeyew ñi femgen mew. ‘Se enojan por la costumbre que tiene.’ [CNN]
Feymew chi epu kurewen llazkütumekewturkeygu. ‘Entonces el hombre con la señora se estaban enojados el uno con el otro.’ [DNK]
Llazküturumelayaen, peñi. ‘No te vayas a enojar conmigo, hermano.’ [MPZL]
iney | indicativo | condicional | imperativo |
---|---|---|---|
iñche | llazkütun | llazkütuli | llazkütuchi |
eymi | llazkütuymi | llazkütulmi | llazkütuge |
fey | llazkütuy | llazkütule | llazkütupe |
iñchiw | llazkütuyu | llazkütuliyu | llazkütuyu |
eymu | llazkütuymu | llazkütulmu | llazkütumu |
feyegu | llazkütuygu | llazkütule egu | llazkütupe egu |
iñchiñ | llazkütuiñ | llazkütuliyiñ | llazkütuiñ |
eymün | llazkütuymün | llazkütulmün | llazkütumün |
feyegün | llazkütuygün | llazkütule egün | llazkütupe egün |
Gütxamkan